Zespół Śpiewaczy „Brzękowianie” powstał w 1999 roku i na początku swojej działalności miał siedzibę w świetlicy wiejskiej w Goląszy Górnej.

Była to propozycja Bogusławy Kubicy (Dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury). Grupa składała się wówczas z 18 członków. Kierownikami byli w tym czasie – Krystyna Barańska (do nadal) i Leonard Kamiński (do 2013 roku). W latach 2013-14 funkcję instruktora pełnił: Janusz Gwóźdź, a następnie przez pół roku Jarosław Kubajek.

Repertuar wykonywano przy akompaniamencie kapeli złożonej z akordeonisty – Leonarda Kamińskiego, gitarzysty – Jana Barańskiego, saksofonisty - Józefa Juszczyka, a także klarnecisty – Adama Pawłowskiego. Obecnie oprawę instrumentalną tworzą: Leopold Surma – akordeon (od 2015 roku) i Jan Barański – gitara.

Zespół Śpiewaczy „Brzękowianie” prezentował swój repertuar na licznych przeglądach i festiwalach poświęconych tematyce ludowej m. in. na Rejonowym Przeglądzie Amatorskich Zespołów Folklorystycznych „Spotkania z folklorem” w Bobrownikach, Wojewódzkim Przeglądzie Wiejskich Zespołów Artystycznych w Brennej, Świętojańskim Festiwalu Pieśni Zalotnych i Miłosnych w Preczowie, Międzynarodowym Przeglądzie Zespołów Regionalnych „Złoty Kłos”, Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Folklorystycznych „Folkloriada Jurajska”, jak również reprezentował Gminę Psary w ramach wymiany kulturalnej na Węgrzech w Varpalocie. W 2017 roku Zespół otrzymał za swoją działalność „Kryształ Kultury” – nagrodę wójta gminy Psary.

Członkowie zespołu kultywując lokalne zwyczaje organizowali tzw. „Frycki” czyli „Wywoziny”, do których aranżowano specjalny scenariusz dla pary młodej, która jako ostatnia w danym roku brała ślub (do 2013 roku) oraz podtrzymywali tradycję związaną z „ogrywaniem imienników” (składanie życzeń, śpiewy – do 2013 roku).

W repertuarze grupy pojawiają się pieśni o tematyce lokalnej (Moja wieś Brzękowice), a także znane na Śląsku (W zielonym gaiku; Karolinka, Zachodzi słoneczko), jak również ogólnopolskie o charakterze biesiadnym, towarzyskim (Sokoły), czy o tematyce wojennej (O mój rozmarynie, Pierwsza brygada; Wojenko, wojenko etc.). Pieśń Szumiała leszczyna – powszechna, rodzinna o żartobliwym, ale też refleksyjnym charakterze. Specyficzne elementy rytmiczne (synkopy) mogą sugerować wpływy małopolskie, natomiast tekst słowny świadczy o raczej współczesnym pochodzeniu tego wątku. Z kolei pieśń Białe, białe gąski należy do dawnego repertuaru, z grupy wątków miłosnych.